Blog

Een fluitje van een cent, toch?

Mijn eerste auto was een VW Golf. Voor het grootste deel verdiend met mijn stage en een deel, zij het klein, met mijn krantenwijk. Na aftrek van de regelmatige bezoeken aan de kroeg kon dit tweede-, of misschien wel derde- of vierdehandsje, er net af. Ik heb geen idee meer waar ik het oranje monster destijds gekocht heb, maar ik was er blij mee. Het laatste jaar op de MTS hoefde ik niet meer door weer en wind op de brommer (een Zündapp GTS50, voor de kenners), maar zat ik lekker droog in mijn Golfje. Het autootje werd voorzien van de nodige aanvullende verlichting (ver- en breedstralers aan de voorkant en achterop twee mistachterlichten en twee achteruitrijlampen). Ik keek niet op een lampje meer of minder. Kleine onderhoudsklusjes deed ik zelf, dat was goed te doen. En voor een beurt ging hij naar Gerrit, een handig mannetje op het dorp die als hobby en bijverdienste onderhoud aan auto’s deed.

Na de Golf kwam er een knalrode Renault 5 (hiernaast stoer geparkeerd naast de 200 tons Liebherr van Van Seumeren). Ook daar deed ik veel dingen zelf aan en bij het grotere werk klopte ik bij Gerrit aan. Na de Renault 5 volgde het wat serieuzere werk, een Nissan Sunny Coupé. Toch wel een van de fijnste en mooiste auto’s die ik gehad heb. Deze was tweedehands bij een dealer gekocht en gezien de garantie ging die ook voor de beurten naar diezelfde dealer. De Sunny was de laatste tweedehandse, daarna hebben we altijd nieuwe auto’s gekocht en voor onderhoud gaan we er mee naar de garage. Zelf aan de auto’s prutsen doe ik niet meer. Dat laat ik graag aan de specialisten over, die zijn dat gewend en dat werd afgelopen week weer maar eens bewezen.

 

Deuk in mijn imago

Een van de koplampen van onze C1 had het begeven en dat is nog wel een klusje wat ik zelf kan. Kwestie van lampje er uit halen, nieuwe lamp er in en klaar. De afgelopen jaren heb ik dat wel vaker gedaan. Vijf minuten werk. Nu was het al donker toen ik er aan begon (maar dat is het in deze periode van het jaar nogal gauw) en het was ook best fris. Zeg maar gerust koud, flink koud. Maar het zou maar even duren. Dus motorkapje open en aan de slag. Nou, dat viel vies tegen. Want hoe ik het ook probeerde, ik kreeg het lampje niet los. Even met een lampje bijschijnen en op het gemak bekijken ging ook al niet, want de boel is tegenwoordig zodanig compact gebouwd dat je er amper bij kunt, laat staan dat je kunt zien waar je mee bezig bent. Alles moet dan ook op de tast gebeuren. Boekje er maar even bijgepakt. Verwijder de manchet rond de lamp. Check, dat had ik gedaan. Druk de lip van de veer opzij. Daar begint het al. De veer had ik wel al gevonden, want dat is bij elke auto tegenwoordig hetzelfde. Maar waar zit die lip? Bovenaan, zijkant, onderaan? En naar welke kant moet ik hem drukken? Links of rechts? Nog maar even verder pielen. Uiteindelijk had ik het voor elkaar dat de lamp los zat, maar hij zat nog wel vast in de veer en normaliter is dat niet de bedoeling. Vraag me niet hoe ik het voor elkaar gekregen had, maar dit was me gelukt. Nog maar even verder pielen, mijn vingers werden steeds kouder en inmiddels had ik ook al de nodige wondjes opgelopen door onder meer het scherpe uitsteeksel van wat ik vermoed dat de lip van de veer moest zijn en andere onderdelen in die contreien. Gelukkig, de lamp was er uit en terwijl ik bezig was de nieuwe lamp er in te frutten, kwam onze plaatselijke garagehouder voorbij met de hond. Hij kwam er even bij staan en ik zei dat het verwisselen van een lampje tegenwoordig niet meer zo gemakkelijk gaat. Hij pakte het lampje, stak de lamp op zijn plek, friemelde even met zijn hand (die twee keer zo groot is als mijn hand) aan de veer, schoof de manchet op zijn plek en zette de stekker er op. Dit alles terwijl hij met zijn andere hand de hond aan de riem had. Goed, flinke deuk in mijn imago dus. Zwijgzaam liep hij weer verder. Ik riep hem nog na: “Jammer dat je niet een kwartier eerder voorbij was gekomen.” “Ben je er zo lang mee bezig geweest dan?”, riep hij terug. Ik heb vervolgens maar niet teruggeroepen dat het eerder drie kwartier was.