Blog

Oe of’t begost is

Over een paor daoge is ’t weer zo ver. ‘T zuide van ons land duikt weer in ’t karnavalsgebeure. De meeste mense dinke dan da se allenig in Braobant en Limburg karnaval viere, maor oek in Zeeuws-Vlaondere (en zellufs ier in Groninge) wor t’r karnaval gevierd. ‘T leutfeest is t’r bij mij mee de paplepel ingegote. As klein manneke van vier jaor liep ik al mee ’n blau kloonspakske aon, wa mijn moeder zelf gemaokt a. Op de foto van 1969 tusse mijn zus Anne Mieke die majorette was en Trees die hofdaome was van de Prins Karnaval in die daoge. Da was nog bij de Poldermuize, want de Koeters bestonne nog nie.

 

Mee de stoet mee

In de jaore die volgden toverde mijn moeder ieder jaor weer een nief schoon pakske uit eur naoimasjien, dikkels ’n kloonspak, maor ik èn saome mee mijn zus Marty oek meegelope mee de stoet as Spaons koppel. Ons moeder a’t t’r maor druk mee. Op ’n gegeve moment zat ik in de drumband en liep ik vaneigest mee ’t meziek mee in de stoet. Toen kwaome de jaore da’k allenug op stap mocht mee die daoge. Alli, allenig, meestal mee ’n stel vriende, in Wèsdurpe maor oek in ’t Saasss (mee die daoge eet da Betekoppestad). Toen a’k ’n jaor of achttien was, ging ik bij de Koeters, de raod van elluf van Wèsdurpe. Jaore lid van geweest, waoges geboud en g’olpe om ’t karnaval te organisere. Nao een jaor als adjudant van Prins Bernardo I (Benny Hemelsoet) zaote we ’t jaor d’r op te vergaodere in de Meulenkreeke, ’n café wa oek al lank niemer bestaot.

 

Prins Theofiel I

Wie ging t’r de nieve prins worre, was de grote vraog. Op ’n gegeve moment zee Henk Mosmans, doe oek jaore prins was gewist, tege mij: gao ne keer staon (maor dan op zijn ollans, want Henk was ’n echte Rotterdammer). Ik da braof gedaon vaneigest. Henk ging nevest mij staon en zee: j’et de zelfde maot klere as ik, dus mijn prinsekestuum gao jou oek passe. Daor kos t’k vaneigst weinig op terugzegge. Een prinsenaom was nie moeiluk, da moest Theofiel d’n eesten worre. ‘N soort eerbetoon aon mijn peetsjen, die oek Theofiel eete. Twee jaor prins zijn ‘k prins gewist. Begin jaore negetug stopten ik mee de Koeters en brak t’r een nief tijdperk aon. 

 

De Spiekerscorner

Op de maondag van Karnaval in ’t Saasss wor t’r geleurd. ‘T karnaval in ’t Saasss is een echt Bourgondisch karnaval, dus nie mee z’n alle in een grote zaole, maor straotkarnaval (en een oop zaoge en zevere aon de toog). En een vast onderdeel was oek altijd de Spiekerscorner. Op een outen kist op da d’oekje bij de Rijnvaort een oop zeveren in ’n miekrefoon. Jaore èn ‘k daor op de maondagmiddag staon luistere naor da gezaog en gezever. Saome mee Benny Hemelsoet moesten we ons eige altijd aoste om op tijd weer in Wèsdurpe te zijn voor ’t Liemenaodebal. Toen, begin jaore negentig greep ik mijn kanse en ging ik oek op da outen kistje staon. Onder ’t pseudoniem Fieleke Vetter, weer naor da selde peetsjen, want die noemde z’alt zo in ons durp. En omda’k naor im vernoemt zijn, was da vaneigest nie moeiluk. Op de foto mee ’n paor andere zeverèrs Ronald Möring en Dokter Frank.

 

’t Overschotje

Da kommeren daor op da oekje beviel wel, maor d’r moest vaneigest oek geleurd worre. En toen in 1992 een gemeentelijke herindeling boven ons hing, gingen we een fanclub veur burgemeester van Rest oprichte. Want dan zat ze er in ieder geval nog werrum bij, as ze geen burgemeester meer was. Die herindeling ging toen nog nie deur, maor Van Rest von ’t zo leutug da ze ons toen in september getrouwd è. In 1992 zag dus mijn eerste krantje ’t leveslicht onder de naom ’t Overschotje. In 1994 volgde d’r nog eentje, di keer over de verkesstalle die ze in Wèsdurpe wouwe bouwe. Oek da ging gelukkug nie deur, maor ik aoj wel weer genoeg voor een krantje: De Verkeskop. Di keer wist ik al twee kantjes vol te zeveren.

 

 

’t Kommeerke

En dan in 1995 wier ’t tijd om mijn eige krantsjen uit te geve. Mee schrijve a’k al veel ervaoring, da dee ik immers al jaore veur De Stem. Omdat t’r in da krantsjen eel wa gezeverd en gekommeerd wier, was de naom oek nie zo lastug: ’t Kommeerke. Mee in ’t eeste jaor onder andere een intervjiew mee scheidend brandweer commedant Tuur Notschaole. Een sietaot uit da stuksken: “De schoonste brand die of damme heblust èn is die van de Prijsslag gewist. Voor mij was da oek nog eel makkeluk. ‘T was lekker dicht bie uus en as ’t te moeluk wèr, kost ik eve naro uis lope om op de pot te haon zitte”. Inspieraosie genoeg, wan ieder jaor wist ik vier blaodjes van ’t Kommeerke te vulle. Tot 1999, aon ’t eind van da jaor veruisden we naor Beuninge. Ieder jaor wel terug naor ’t Saasss om karnaval te viere, maor geen Kommeerkes meer. 

 

 

Je raok t’r uit

Zeker toen we oek nog een eindje verder ginge veruize naor Groninge, was ’t ver gedaon mee karnaval. Je merkt dan toch da je d’r uit geraokt. De eeste jaore zijn ‘k nog ’s trug gewist en èn ‘k oek nog een krantsjen gemaokt ter promosie van Groninge en ’t karnaval in Betekoppestad. As ’n soort laotste stuiptrekking. In 2009 was ik d’r nog ene keer. Genote, maor aon d’andere kant merkten ik da’k er uit was. A je daor niemer tussen zit en de aonloop mee maokt, dan wor ta ’n stuk lastiger. Zeker a je d’n elft van de mense die je tegekom nie kent. Stao je aon iedereen te vraoge van wie of ze d’r eentje zijn. Maor a je dan niemer naor ’t Saasss gaot mee die daoge è je gelukkug nog wel internet. Want ieder jaor aol ik de Betekoppekrant van internet en lees ‘m van voren tot achter deur en kijk alle foto’s die op de fotosite geplaotst worde. Zijn ‘k ‘r toch nog een beetje bij.

Ammaol eel veel leut mee die daoge, braove zijn en ou t’r de vliege af!

 

 

Geheel in stijl van ’t Kommeerke heb ik mijn blogje dit keer in dialect geschreven. Volgende keer gewoon weer in ABN hoor.